UMOWA Z PIELĘGNIARKĄ

Zgodnie z art. 5 ust. 2 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej, pielęgniarka może wykonywać swój zawód w postaci działalności indywidualnej lub wspólnie z innymi pielęgniarkami. Indywidualną praktykę pielęgniarki można - z pewnymi wyjątkami - określić mianem odpowiednika prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej w innych zawodach. Wyjątki polegają m.in. na tym, że ustawa, oprócz "zwyczajnej" indywidualnej praktyki pielęgniarka, rozróżnia jej szczególne formy. Rozróżnienie to oparte jest o kryteria specjalizacji zawodowej i miejsce wykonywania. Kryterium specjalizacji jest związane z art. 19 ust. 2 pkt 2) ustawy, który stanowi, że pielęgniarka wykonująca działalność leczniczą jako indywidualną specjalistyczną praktykę pielęgniarki, powinna posiadać specjalizację w dziedzinie pielęgniarstwa lub położnictwa lub innej dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia. Kategorie miejsca wykonywania indywidualnej (specjalistycznej) praktyki lekarskiej to: "we własnym gabinecie", w miejscu wezwania, wyłącznie w zakładzie leczniczym na podstawie umowy z podmiotem prowadzącym ten zakład. Umowa o współpracy (tzw. "kontrakt", czy "umowa B2B") pomiędzy podmiotem leczniczym a pielęgniarką, będzie różniła się w pewnym stopniu w zależności od tego, jakiego rodzaju indywidualną praktykę prowadzi pielęgniarka. 

To, czego przywołane przepisy ustawy o działalności leczniczej nie wymieniają, to możliwość zatrudnienia pielęgniarki na podstawie umowy o pracę, zgodnie z przepisami ustawy - Kodeks pracy, a także zawarcia przez podmiot leczniczy umowy o wykonywanie przez pielęgniarkę usług, do których stosuje się przepisy o umowie zlecenia (zgodnie z art. 750 ustawy - Kodeks cywilny). Zatrudnienie pielęgniarki na podstawie umowy o pracę powoduje powstanie grupy obowiązków i uprawnień podmiotu leczniczego jako pracodawcy oraz pielęgniarki, będącej pracownikiem. Tu zauważyć należy, że do grupy zawodowej pielęgniarek odnoszą się przepisy szczególne, związane m.in. z czasem pracy pracowników podmiotów leczniczych (art. 93 i n. ustawy o działalności leczniczej) czy wynagrodzeniem (mówi o tym m.in. ustawa z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych). Prawo preferuje zawieranie umów o pracę, zgodnie z art. 22 §1(1) ustawy - Kodeks pracy, zatrudnienie do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, jest zatrudnieniem na podstawie stosunku pracy, bez względu na nazwę zawartej przez strony umowy. W niektórych przypadkach, mimo zawarcia umowy zlecenia, czy wykonywania indywidualnej praktyki wyłącznie w zakładzie leczniczym, może być ona uznana przez sąd za umowę o pracę.