POZEW O ZADOŚĆUCZYNIENIE ZA NARUSZENIE PRAW PACJENTA

W przypadku naruszenia praw pacjenta, poszkodowany może wytoczyć pozew o zapłatę zadośćuczynienia pieniężnego przeciwko podmiotowi wykonującemu działalność leczniczą, o czym stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Prawo do zadośćuczynienia pieniężnego nie przysługuje w razie każdego rodzaju naruszenia parawa pacjenta. Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy, prawo do pozew o zadośćuczynienie za naruszenie praw pacjenta nie może dotyczyć praw do: 1) przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie podmiotu leczniczego; 2) informacji o rodzaju i zakresie świadczeń zdrowotnych; 3) dostępu do dokumentacji medycznej; 4) zgłaszania działań niepożądanych produktów leczniczych. Ponadto, zadośćuczynienie przysługuje wtedy, gdy naruszenie praw pacjenta jest zawinione. W uproszeniu, wymaga to wykazania przed sądem, że naruszenie było umyślne (sprawca tego chciał), bądź wystąpiło w skutek lekkomyślności lub niedbalstwa. 

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, małżonek, krewni, powinowaci do drugiego stopnia, czy też przedstawiciel ustawowy pacjenta, również mogą wnieść pozew za naruszenie praw pacjenta, konkretnie - naruszenie prawa do umierania w godności i spokoju. W takim przypadku, zamiast zadośćuczynienia pieniężnego, sąd może nałożyć na podmiot wykonujcy działalność leczniczą, który jest winny tego naruszenia, obowiązek zapłaty określonej kwoty na cel społeczny - fundację, stowarzyszenie lub inną organizację społeczną, którą wybiorą krewni pacjenta, występujący z pozwem. Krewni pacjenta mogą uzyskać zadośćuczynienie na podstawie art. 446(2) ustawy - Kodeks cywilny, zgodnie z którym, w razie ciężkiego i trwałego uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, skutkującego niemożnością nawiązania lub kontynuowania więzi rodzinnej, sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny poszkodowanego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. 

Pozew o zadośćuczynienie lub zapłatę określonej kwoty na cel społeczny, o których mowa w art. 4 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, należy zdecydowanie odróżnić od pozwu o odszkodowanie. Zadośćuczynienie przysługuje w przypadku wyrządzenia krzywdy - negatywnych odczuć psychicznych czy emocjonalnych, które zasadniczo nie mają wymiaru materialnego. Za szkody polegające na uszkodzeniu ciała lub spowodowania rozstroju zdrowia w skutek nieprawidłowo przeprowadzonego lecznenia, przysługuje odszkodowanie, a nie zadośćuczynienie. Mówi o tym art. 444 ustawy - Kodeks cywilny, z którego wynika, że odszkodowanie za uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty, w tym sumę potrzebną na koszty leczenia, sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu, jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także rentę, jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość. 

W przypadku pozwanego - podmiotu wykonującego działalność leczniczą - pierwszym dokumentem, który należy przygotować po otrzymaniu pozwu, jest odpowiedź na pozew, w której pozwany pisemnie przedstawia swoje stanowisko w sprawie.