OPINIA O DOPUSZCZALNYM "MARKETINGU" MEDYCZNYM

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej, podmioty wykonujące taką działalność zobowiązane są do podania do wiadomości publicznej informacji o zakresie i rodzajach świadczeń zdrowotnych, których udzielają. Treść i forma tych informacji nie mogą mieć cech reklamy. To, jakie informacje można należy podać do publicznej wiadomości, a także w jaki sposób to zrobić, w bardziej szczegółowy sposób określa Uchwała nr 29/11/VI Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 16 grudnia 2011 r. w sprawie szczegółowych zasad podawania do publicznej wiadomości informacji o udzielaniu przez lekarzy i lekarzy dentystów świadczeń zdrowotnych. To uchwała bardzo restrykcyjna, z której wynika, że informacje podawane publicznie nie mogą stanowić żadnej formy zachęty ani próby nakłonienia do korzystania ze świadczeń zdrowotnych. 

Konsekwencje naruszenia zakazu reklamy podmiotów leczniczych zostały przewidziane w art. 147a ustawy - Kodeks wykroczeń i mogą one polegać na wymierzeniu kary grzywny, aresztu lub ograniczenia wolności. To nie wszystko. Osoby wykonujące działalność leczniczą w formie indywidualnej praktyki zawodowej, mogą odpowiadać dyscyplinarnie przed organami samorządu zawodowego za naruszenie prawa lub zasad etyki lekarskiej. Może to doprowadzić nawet do utraty prawa do wykonywania zawodu. 

Nie oznacza to, że przepisy dot. działalności leczniczej uniemożliwiają prowadzenie jakichkolwiek działań zmierzających do "promowania" działalności leczniczej. Zgodnie z art. 71 ust. 1 Kodeksu etyki lekarskiej, lekarz tworzy swoją zawodową opinię na podstawie wyników swojej pracy. Prawodawca wskazuje więc, że podstawową formą "marketingu" są dobre opinie pacjentów, ale także innych lekarzy i personelu medycznego. Nie jest to jedyna możliwość. Ustawowy zakaz reklamy nie dotyczy informacji podawanych niepublicznie, w szczególności ograniczonej liczbie adresatów, którzy wyrazili zgodę na przesyłanie im informacji marketingowych. Podobnie jest z niektórymi usługami podmiotów leczniczych, które nie są świadczeniami zdrowotnymi w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy o działalności leczniczej, tj. ich celem nie jest zachowanie, ratowanie, przywracanie lub poprawie zdrowia. Zakaz reklamy nie obejmuje zabiegów nieterapeutycznych, m.in. z zakresu medycyny estetycznej, in vitro i wazektomii czy badań genetycznych na ustalenie ojcostwa. Nie dotyczy to inwazyjnych zabiegów estetycznych, które łączą się z naruszeniem ciągłości tkanek. W końcu, pewną możliwością jest promocja zdrowia w rozumieniu z art. 2 ust. 1 pkt. 7 ustawy o działalności leczniczej. Na tej podstawie możliwe jest np. prowadzenie blogu podmiotu leczniczego, omawiającego zagadnienia związane z profilaktyką zdrowotną czy innymi zagadnieniami kontroli nad czynnikami warunkującymi stan zdrowia.